مانده تا برف زمین آب شود. مانده تا بسته شود این همه نیلوفر وارونه چتر.
ناتمام است درخت. زیر برف است تمنای شنا کردن کاغذ در باد
و فروغ تر چشم حشرات و طلوع سر غوک از افق درک حیات.
مانده تا سینی ما پر شود از صحبت سمبوسه و عید.
 در هوایی که نه افزایش یک ساقه طنینی دارد
و نه آواز پری می‌رسد از روزن منظومه برف تشنه زمزمه‌ام.
بهتر آن است که برخیزیم رنگ را بردارم
روی تنهایی خود نقشه مرغی بکشم.

پرهای زمزمه‌ها/سهراب سپهری